Brama na podzamczu średniowiecznego zamku w Grodźcu już wkrótce zyska nowe wrota. Nie będzie to jedyna zmiana, jaką w najbliższym czasie przejdzie ten historyczny obiekt. Urząd Gminy w Zagrodnie opublikował przetarg nieograniczony na wykonanie tych inwestycji.
Przedmiotem zamówienia są prace konserwatorskie na zamku Grodziec, które przywrócą walory estetyczne oraz komfort użytkowania obiektu. Roboty mają polegać na wymianie stolarki okiennej w górnej sali (książęcej) na piętrze palatium oraz na wykonaniu wrót bramy znajdującej się na podzamczu wraz z obramowaniem z piaskowca. Ponadto zabezpieczone zostaną również mury lapidarium. Wygląd zamku ma tym samym nawiązywać do historycznych czasów.
Prace powinny zostać ukończone do 27 września tego roku. Realizacja inwestycji jest możliwa dzięki finansowemu wsparciu ze środków Unii Europejskiej.
Oferty w formie pisemnej i w zamkniętej kopercie należy składać do 20 czerwca do godz. 10 w siedzibie zamawiającego, tj. Zamek Grodziec Sp. z o.o., Grodziec 111, 59-516 Zagrodno. Przy wyborze najkorzystniejszej oferty w pierwszej kolejności brana będzie pod uwagę cena oraz okres gwarancji.
Zamek Grodziec został wzniesiony na wysokiej, powulkanicznej górze (389 m. npm) najpóźniej w początkach XIV wieku. W 1155 roku wzmiankowano tu gród, a od 1250 r. gród kasztelański. W 1473 r. zamek został zakupiony przez księcia legnickiego Fryderyka I i mocno przebudowany przy udziale mistrzów budowlanych z Wrocławia, Zgorzelca i Legnicy. Górny zamek uzyskał wówczas obwód na planie nieregularnego sześcioboku i potężny donżon (wieża łącząca w sobie główne funkcje mieszkalne i obronne) na planie kwadratu, wzorowany na planie wieży św. Jadwigi na zanku legnickim. W latach 1522-1524 powstał wielki pałac (palatium) wg projektu słynnego Wendel Rozkopfa ze Zgorzelca. zamek pełnił wtedy funkcję rezydencji turniejowej książąt legnickich. Po okresie opuszczenia i zrujnowania warowni, który przypadł na XVIII wiek, zaczęto ją partiami restaurować w duchu romantycznym. Obecny wygląd zamku jest w dużym stopniu wynikiem przebudowy dokonanej przez Bodo Ebhardta dla przemysłowca Wilibalda von Dirksena na początku XX w. oraz zniszczeń okołowojennych.
