Lubińskie licealistki: Olga Młynarz, Julia Grochulska, Julia Langner, Julia Jagielska, Marta Łysiak i Ania Lis organizują warsztaty w szkołach podstawowych, na których pokazują młodszym kolegom, jak to jest, gdy jest się niewidomym albo głuchoniemym.
– Nasza grupa określiła sobie za cel ukazanie uczniom szkół podstawowych, jak to jest, gdy się nie widzi lub nie słyszy. Uczniowie odczuwają to wtedy na własnej skórze, co w przyszłości może skutkować większym zrozumieniem sytuacji osób niewidzących i niesłyszących – mówi Olga Młynarz, liderka projektu „Nie widzę, nie słyszę, czuję”, który realizowany jest w ramach ogólnopolskiej olimpiady „Zwolnieni z Teorii”.
Licealistki zorganizowały zajęcia w szkołach, gdzie zaangażowały dzieci w zadania symulujące stan, gdy się nie słyszy lub nie widzi. Nietypowe lekcje zaczęły się od rysowania z zamkniętymi oczami: najpierw obrazu opisanego słownie, a następnie kolegi lub koleżanki z ławki – z pamięci.
– Następnie przenieśliśmy się na korytarz, gdzie jednej osobie zasłoniliśmy oczy, a reszta klasy miała za zadanie wydawać jej polecenia, w jakim kierunku i ile kroków ma iść, aby przejść przez ustawiony w korytarzu labirynt. Potem przeszliśmy do zadania słuchowego, podczas którego puszczaliśmy dźwięki, które zostały nagrane np. w restauracji, nad rzeką, w szkole, a zadaniem uczniów było rozpoznanie miejsca, które było słychać i wyodrębnić poszczególne dźwięki np. stukanie sztućców, rozmowy, wiatr – opowiada Olga.
Zajęcia obejmowały też zadania czytania z ruchu warg, rozpoznawania przedmiotu dotykiem i naukę podstawowych znaków migowych. Przy okazji dzieci uczyły się też pracy w grupie. Następne takie zajęcia w przyszły poniedziałek w Zespole Szkół Społecznych w Lubinie.
Autorki projektu prowadzą również fanpage na Facebooku, gdzie w krótkich filmikach uczą języka migowego.
.
Fot. „Nie widzę, nie słyszę, czuję” via Facebook
