Udało się już odnowić dwa obrazy z cyklu Drogi Krzyżowej w Sanktuarium Matki Bożej Jutrzenki Nadziei w Grodowcu, powiat polkowicki. Być może jest to ostatni moment na uratowanie całości.
– Cykl dwunastu obrazów olejnych na płótnie i dwóch rzeźb jako stacji, jest dziełem Antona Feldera – mówi ks. Mariusz Kołodziej, proboszcz parafii w Grodowcu. – Czas jego powstania datowany jest na pierwszą połowę XVII wieku. Niestety, mijający czas odcisnął na nim swoje piętno. Obrazy, zgodnie ze wskazaniem konserwatora, wymagają natychmiastowej interwencji. Ich stan zachowania jest wręcz skrajny. Zauważalne jest silne przesuszenie, aż do utraty spoistości mechanicznej obrazu, co przejawia się w postaci spękania z jednoczesnym wykruszeniem i powstawaniem łusek, a miejscami wręcz całkowitego wypudrowania dającego wrażenie negatywu obrazu o całkowitej wręcz nieczytelności kompozycji malarskiej. Jest to również efekt zaatakowania obrazów przez mikroorganizmy: pleśnie i grzyby, które rozłożyły organiczną warstwę zaprawy kredowo – klejowej. Stan zachowania obrazów jest na granicy dalszego ich istnienia przy tak osłabionej strukturze drewna krosien i miejscowo ram – dodaje.
W odnowienie zabytkowych obrazów zaangażował się Dolnośląski Konserwator Zabytków we Wrocławiu, który przekazał dotację w wys. 10 tys. zł na renowację XI stacji Drogi Krzyżowej – „Jezus do Krzyża przybity”. Prace przy kolejnej, VIII stacji – „Jezus pociesza płaczące niewiasty” zostały dofinansowane (po 5 tys. zł) przez Sejmik i Zarząd Województwa Dolnośląskiego oraz gminę Grębocice. Zadania tego podjęła się, pochodząca z Prochowic konserwatorka dzieł sztuki, absolwentka Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie – Jolanta Strzałkowska.
– Przygotowywane są wnioski o dotację kolejnych prac konserwatorskich przy obrazach Drogi Krzyżowej w naszym sanktuarium, które określane jest mianem „Głogowskiej Szwajcarii”, a którego bogate wyposażenie przypomina, że przez wiele stuleci tutejszy kościół i parafia stanowiły ostoję Kościoła katolickiego oraz symbol jego duchowej siły – dodaje ks. Mariusz.
Bruno Clemenz w swojej publikacji z 1919 roku, dotyczącej Grodowca, napisał: „Wśród miejsc pielgrzymkowych Śląska obok Wambierzyc i Góry św. Anny poczesne miejsce zajmuje Grodowiec. Jego sława przekracza granice kraju, gdzie od kilkuset lat przybywają pobożni pielgrzymi z dalekich rejonów, szczególnie z Wielkopolski. Swoje prośby przedstawiają Stwórcy za wstawiennictwem Matki Bożej i czynią pokutę za swoje grzechy”.
Grodowiecki pielgrzymkowy zespół architektoniczny tworzą: kościół parafialny, wybudowany w latach 1591-1602, z czasem rozbudowywany, późnobarokowe wnętrze świątyni z pierwszej połowy XVIII w., pochodząca z 1755 r. barokowa kaplica Góry Oliwnej, monumentalne, pięciotarasowe schody prowadzące do kościoła z zespołem barokowych rzeźb z lat 1724-1736, usytuowana na sąsiednim wzgórzu Kalwaria ze stacjami Drogi Krzyżowej z XIX w., plebania zbudowana w 2. połowie XVIII w., piętrowa, nakryta dachem mansardowym, pełniąca dawniej funkcję konwiktu dla księży oraz znajdujące się na wzgórzu kościelnym tarasy widokowe. z których można obserwować okolicę oddaloną nawet o 50 km.
Proboszcz parafii przypomnijmy też, że w ostatnich latach, dzięki staraniu władz samorządowych przy wsparciu samorządu wojewódzkiego, konserwatora zabytków, osób i instytucji związanych z KGHM, w sanktuarium przeprowadzono już wiele prac konserwatorskich.
UR
