Minister Kultury i Ochrony Dziedzictwa Narodowego przyznał gminie Świerzawa dofinansowanie w wysokości 140 tys. złotych. Środki te mają zostać przeznaczone na prace konserwacyjne XIII-wiecznego kościoła św. Jana i św. Katarzyny.
Projekt przygotowany przez gminę Świerzawa zakładał dwa etapy prac. Pierwszym z nich jest kontynuacja konserwacji elewacji XIII-wiecznego kościoła z jedynymi w kraju XV-wiecznymi malowidłami ściennymi. Drugim natomiast jest konserwacja elewacji nawy głównej.
Przyznana przez resort kwota jest wprawdzie mniejsza niż ta, o którą wnioskowała gmina, ale pozwoli ona przynajmniej na zabezpieczenie unikalnego malowidła z XV w. przedstawiającego ukrzyżowanie Chrystusa, widocznego pod dachem na południowej ścianie kościoła.
Późnoromański kościół pw. św. Jana Chrzciciela i św. Katarzyny Aleksandryjskiej to najcenniejszy i najstarszy zabytek gminy Świerzawa. Ponieważ stoi on na pograniczu dwóch miejscowości, to w literaturze różnie podawana jest jego lokalizacja. Raz jest to Świerzawa, innym razem Sędziszowa. W źródłach pisanych po raz pierwszy wzmianka o zabytku pojawiła się w 1268 roku, przy okazji wspomnień o proboszczu z Reinvirdi villa (pierwotna nazwa Sędziszowej). Początkowo, jeszcze przed lokacją miasta Świerzawy, służył okolicznym polskim wsiom jako kościół parafialny do 1391 r. W jego wnętrzu mogło się wtedy pomieścić około tysiąca wiernych.
Kościół wielokrotnie remontowano. W pierwszej połowie XIX w. wymieniono w nim stropy i przebudowano empory. W latach 1903-1904 dokonano konserwacji ołtarza. W latach 1923-1924 wymieniono więźbę dachową i pokrycie dachów. W 1929 odnowiono hełm wieży. Ponownie drewniany gont wymieniono w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych minionego stulecia.
W czasie prac konserwatorskich niektóre zabytkowe malowidła kościoła trafiły do Muzeum Regionalnego w Jaworze oraz do Wydziału Konserwacji i Restauracji Dzieł Sztuki Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Jeszcze w okresie przedwojennym przewieziono do konserwacji do Berlina obraz na desce Tron Łaski ucznia Mistrza z Koszatek (sprzed 1350 r.), który później eksponowany był na Wawelu, by ostatecznie trafić do Muzeum Narodowe we Wrocławiu.
Fot. swierzawa.pl
