Dziś jeden z dwóch dni w kalendarzu Kościoła katolickiego, gdy duchowni nie odprawiają mszy św., a jedynie liturgię. Wielki Piątek to doskonała okazja do skupienia i refleksji w ciszy, m.in. nad tajemnicą krzyża.
Wielki Piątek to kolejny dzień Wielkiego Tygodnia, upamiętniający śmierć Jezusa Chrystusa na krzyżu. To czas zadumy, skupienia, powagi, wzmożonej pobożności i gorliwych praktyk religijnych. Tego dnia obowiązuje również ścisły post. Choć obok Wielkiej Soboty to jedyny dzień w całym roku, gdy duchowni nie odprawiają mszy, odbywa się liturgia Wielkiego Piątku.
– To ona jest centrum wydarzeń tego dnia, choć wierni coraz częściej wskazują jako takie drogę krzyżową. Zastąpienie liturgii drogą krzyżową to ogromne zubożenie, niemożliwe bowiem, by liturgia się nie odbyła. Inaczej jest z drogą krzyżową – przekonuje ks. Marek Kluwak, proboszcz parafii św. Andrzeja Apostoła w Męcince.
Gdy rozpoczyna się liturgia Wielkiego Piątku, ksiądz upada na twarz przed ołtarzem, wierni natomiast klękają. To czas refleksji i zadumy w ciszy, ponieważ tego dnia milczą organy. W kościołach można usłyszeć wtedy mękę wg św. Jana.
– W Wielki Piątek pochylamy się nad tajemnicą krzyża, a św. Jan był właśnie świadkiem, który stał pod krzyżem. Mękę tę księża czytają wyłącznie tego dnia oraz w Niedzielę Palmową – wyjaśnia ks. Marek Kluwak.
Następnie ma miejsce adoracja krzyża, który zostaje wniesiony do kościoła i odsłaniany stopniowo w trzech etapach.
– Zgromadzeni we wspólnocie podchodzą do krzyża i całują jedną z ran chrystusowych. Ostatnim elementem liturgii jest komunia święta. W ten sposób pokazujemy, że od drzewa krzyża Kościół prowadzi nas do jego owoców, a zatem Eucharystii – tłumaczy duchowny.
Ostatnim akcentem liturgii Wielkiego Piątku jest przeniesienie Najświętszego Sakramentu do kaplicy Grobu Pańskiego.
